Op dinsdag 2 februari overleed Annie Vreekamp-van Duinkerken. Ze is 81 jaar oud geworden. Hoewel ze geen lid meer was van de Eshofgemeente, wil ik haar hier wel noemen. Ze is altijd betrokken gebleven bij de kerk.
Haar man kende ze al vanaf haar achttiende jaar. Ze zaten samen op gymnastiekvereniging Hellas en hielden allebei van schaatsen. Van een serieuze relatie kwam het echter pas ruim tien jaar later. Ze trouwden in februari 1971.

Ze woonden op verschillende plaatsen in Hoevelaken om in de jaren ’80 terecht te komen op de Reigerlaan. Samen kregen ze twee kinderen en vier kleinkinderen.
In haar jonge jaren was Annie een ondernemende jonge vrouw; met vriendinnen trok ze met haar Mini naar de Spaanse costa’s en andere plaatsen in Europa. Ze hield veel van katten en (toen zij er later bij kwamen) van de kleinkinderen, die ze allen evenveel verwende. Het laatste deel van haar leven kreeg ze last van osteoporose, wat maakte dat ze altijd pijn in haar rug had en veel thuis was, waar ze regelmatig op bed lag. Ze legde zich erbij neer; haar huis werd de plek waar ze het liefste was. Haar man nam alle taken over en samen hadden ze het goed. Klagen deed ze niet. Ze wilde niet hulpbehoevend zijn.
Ook op het laatst wilde ze eigenlijk niet naar het ziekenhuis. Het kon echter niet anders, haar longen waren aangetast door COVID-19. In het ziekenhuis nam ze moedig en in vertrouwen (zoals later op haar rouwkaart gezet) afscheid van haar man en kinderen. Ze vertrouwde erop dat ze weer samen zou zijn met haar te vroeg overleden broer Henk en met haar andere broer en zussen die haar waren voorgegaan. En ze vertrouwde erop dat het goed zou komen met haar man, de kinderen en kleinkinderen. Op dinsdag 9 februari namen we afscheid van Annie in de Lichtzaal van crematorium Amersfoort.

Aan haar man, kinderen en kleinkinderen van harte sterkte gewenst in de leegte die nu is ontstaan.