IN GEDACHTENIS: HENDRIKA WILHELMINA SCHÜTTEN-PIENEMAN

Op woensdag 23 april overleed Riet Schütten-Pieneman (Asterlaan 12). Ze is eenenzeventig jaar oud geworden.

Door ernstige reuma en alle medicatie, die ze daarvoor kreeg, was Riet verzwakt en had ze altijd pijn.

Dit overlijden kwam echter totaal onverwacht. ’s Morgens is ze in haar slaap gestorven.

Haar bleef het afscheid nemen bespaard.

Voor Frank en de kinderen en kleinkinderen en allen die haar na staan is het een onwerkelijke ervaring.

Riet Pieneman was iemand die graag voor anderen klaarstond. Ze heeft van jongs af aan geleerd om aan te pakken. Thuis hadden ze het niet breed; haar vader overleed jong.

Haar tweede vader kreeg multiple sclerose. In die tijd moesten de oudste kinderen voor het inkomen zorgen. Zelf is Riet bejaardenhulp geweest.

Toen ze 21 jaar was, trouwde ze met Frank Schütten en samen kregen ze drie kinderen.

Riet heeft de afgelopen jaren aardig wat getobd met haar gezondheid, vaak vanwege onverwachte en ongewone dingen. Een jaar of zeven geleden kreeg ze acute reuma. Eerst leek die nog beheersbaar, maar de reuma maakte al gauw dat ze nooit pijnvrij was. De complicaties als gevolg ervan waren groot en beperkten haar bewegingsvrijheid meer en meer. Aanvankelijk ging het nog. Ze hield van wandelen en bouwde haar conditie op in de maanden waarin zij en Frank in hun huis in Spanje verbleven. Daar genoot ze van. Ze had dan het gevoel dichtbij God te zijn. “Wandelen met God”, noemden we haar tochten door de bergen.

De laatste jaren werd het steeds moeilijker. Medicijnen sloegen niet aan. Riet had echter het vermogen moed te putten uit kleine lichtpuntjes in haar dag. Ze hield veel van Frank en van hun kinderen en kleinkinderen. Soms kon een aanmoediging van een kleinkind haar dag helemaal goed maken.

In 2010 beschilderde ze de paaskaars voor de Eshof. Begin jaren ’90 was ze contactpersoon, maar met kerkdiensten ‘had’ ze niet zoveel. Ze voelde zich soms onzeker, vond dat ze er niet ‘slim’ genoeg voor was. Des te meer had ze met God. En met schilderen. Het beschilderen van de kaars was een hele inspanning, maar ze deed het met overgave en voldoening.

Toen er in 2011 een nieuwe kaars kwam, hebben we ‘haar’ kaars aan haar teruggegeven. Ze was er blij mee: “ik kan wel een lichtpuntje gebruiken.”

Op woensdag 30 april is er een afscheidsdienst in de Eshof geweest, waarin Marian van Giezen voorging.

Daarna is Riet begraven op de Algemene Begraafplaats. Aan Frank, de kinderen en hun partners en aan de kleinkinderen van harte alle sterkte gewenst die nodig is bij dit plotselinge verlies van Riet.