De Gereformeerde Kerk van Hoevelaken bestaat officieel sinds 1 januari 1972. Maar ook voor die datum waren er al Gereformeerden in ons dorp. Aanvankelijk waren het er slechts weinigen, die voornamelijk in Zwartebroek kerkten. Het grootste deel van de gemeente Hoevelaken behoorde tot het gebied van de Gereformeerde Kerk van Zwartebroek.

Toen in het begin van de jaren zestig Hoevelaken begon te groeien en er in 1963 ruim 150 gereformeerden waren, besloot de Kerkenraad van Zwartebroek 2 wekelijkse kerkdiensten te gaan houden in het toenmalige dorpshuis "De Stuw"(nu als bibliotheek in gebruik). In het najaar van 1964 werd een zelfstandige wijkraad ingesteld en werd gereformeerd Hoevelaken ook financieel zelfstandig.
De volgende stap was het beroepen van een eigen predikant. Per 1 februari 1967 kwam ds H.G. Meijnen, emerituspredikant van Surabaja. Het aantal gemeenteleden was inmiddels tot ongeveer 250 gegroeid. De Gereformeerden waren op zondag niet meer de enige gebruikers van de Stuw. Ook de Hervormde Wijkgemeente kerkte daar.

 

Toen na bijna zeven jaar ds Meijnen zijn werk beeindigde om nu echt van zijn rust te genieten, kwam per 3 februari 1974 ds D. Soeteman naar Hoevelaken.

Hij kon vrijwel onmiddellijk als "bouwpastor" optreden, want besloten was om samen met de Hervormde Wijkgemeente een kerk te bouwen.

Op 1 juni 1975 werd het Protestants Kerkelijk Centrum "de Eshof" in gebruik genomen.

Na vier en een half jaar geestdriftig in Hoevelaken gewerkt te hebben, ging ds Soeteman "de zending in" en vertrok in 1978 voor enige jaren naar Zambia.

Op 25 februari 1979 kwam ds C.J. Kruijswijk Jansen als zijn opvolger. Toen deze in juni 1983 naar Veendam vertrok, brak een moeilijke periode aan voor de Gereformeerde Kerk.

Tot dan toe had het kerkenwerk in het teken van groei gestaan. Het dorp groeide en de kerk groeide mee, de samenwerking met de Hervormde Wijkgemeente werd steeds intensiever en hechter.

Maar dat niet iedereen daar op dezelfde manier tegenaan keek, werd duidelijk toen een nieuwe predikant gezocht moest worden.

In de lange vacatureperiode kwam eerst ds G. Hengeveld uit Amersfoort hulpdiensten verrichten. Hij moest daar om gezondheidsredenen na twee maanden alweer mee stoppen.

Per 1 december 1986 benoemde de kerkenraad ds M.J. van Reenen te Harderwijk, emeritus legerpredikant, tot predikant in deeltijd

In een vergadering in de oude "Stuw" in november 1969 werd door een groep Hervormden een "buitengewone wijkgemeente in oprichting" gesticht. Tachtig leden waren er toen, allen Hervormden die de behoefte voelden aan een andere vorm van prediking, eredienst en kerkzijn dan die gebruikelijk is in de Hervormde Gemeente van Gereformeerde-Bonds-signatuur hier ter plaatse.

Er werd hard gewerkt in die eerste tijd, door het bestuur en door vele andere gemeenteleden, om mensen in te schrijven, organisten te werven, "Westhill"-kinderdiensten van de grond te krijgen, jeugdwerk te organiseren, enzovoort.

Gastpredikanten werden gezocht, catechisaties begonnen, een kerkblad verscheen onder de naam Contact. Zo is in korte tijd met groot en­thousiasme een echte gemeente tot stand gekomen.

Zolang de gemeente nog "in oprichting"was, mocht er niet gedoopt worden. Voor doopdiensten trok men in groten getale naar Hoogland, dat dan gastvrij onderdak bood. Na twee en een half jaar, in mei 1972, kwam de officiële erkenning van de synode. Toen werd het bestuur kerkenraad en de gemeente een "buitengewone wijkgemeente in wording". Later is deze niet al te heldere naam gewijzigd in "Hervormde (Deel)gemeente De Eshof".

In de jaren 1970/1975 werd hier gewerkt door een aantal vaste gastpredikanten, met name ds Austi, ds Loran, ds Swijnenburg en ds Liefferink-Oberman. In juni 1975 trokken Hervormden en Gereformeerden in De Eshof, die toen nog volkomen vrij in de weilanden lag. Op 15 november werd ds D. Monshouwer bevestigd tot eerste predikant in volledige werktijd.

Iets van het aanvankelijke enthousiasme dat behoort bij de pionierstijd, had ondertussen plaats moeten maken voor het gevoel een "gewone" gemeente te zijn. Het zoeken van de juiste weg om met Hervormden van verschillende kanten samen een gemeente te vormen, ging niet altijd vanzelf. Maar het kerkenwerk kreeg gaandeweg steeds meer structuur, en de samenwer­king met de Gereformeerde Kerk kon verder worden uitgebouwd.

Aan het begin van de jaren tachtig waren beide gemeenten op een punt gekomen, dat de volgende stap in het kader van "Samen-op-Weg" slechts een volledige integratie kon zijn. De kerkenraden hadden de overtuiging dat deze stap inderdaad gezet diende te worden om op een verantwoorde en geloofwaardige manier gemeente van Jezus Christus te kunnen zijn in deze tijd en in dit dorp, en om zo meer recht te doen aan de pluriformiteit in beide gemeenten. Zij zetten daartoe een federatiecommissie aan het werk, die in 1985 rapport uitbracht.

Beide gemeenten bleken unaniem in te stemmen met de gedachte van een federatie, al was er over hoe en wanneer nog een heftige discussie, die helaas leidde tot het vertrek van een aantal leden van de Gereformeerde Kerk.

Met ingang van 1 januari 1986 werden alle kerkdiensten gezamenlijk gehouden. Op zondag 27 september 1987 zetten beide kerkenraden hun handtekening onder de federatie-overeenkomst, en plantten de gemeenten een es bij de Eshof als teken van de gegroeide samenwerking. In beginsel was alle kerkenwerk hiermee gemeenschappelijk geworden, met dien verstande dat de gezamenlijkheid zoveel mogelijk "vanzelf" moest groeien. Thans kunnen wij constateren dat de es en de gemeente die deze symboliseert, inderdaad zijn gegroeid.

Toen ds Van Reenen te kennen gaf dat hij zijn werk in Hoevelaken wilde overdragen, is een beroepingscommissie op zoek gegaan naar een Gereformeerde predikant voor volledige werktijd. Deze is gevonden in de persoon van mevrouw E. Boot.

Op zondag 28 augustus 1994 nam ds Van Reenen afscheid, de daaropvolgende zondag, 4 september, werd kandidaat Ellie Boot bevestigd. Zij had daarvoor ruim een jaar een gemeente van de Waldenzenkerk in Italië gediend.

Als Eshofgemeente hebben we ook moeilijke tijden doorgemaakt.

Tijdens de kerkdienst op eerste pinksterdag van het jaar 2000 kwam het verbijsterende bericht dat Dirk Monshouwer ongeneeslijk ziek was. Op 9 oktober van hetzelfde jaar overleed hij. Dr.Dirk Monshouwer was op dat moment bijna 25 jaar als predikant verbonden aan onze gemeente.

Na enkele jaren van bezinning werd eind 2002 het beroepingswerk gestart voor een Hervormde predikant in een parttime (50%) dienstverband. Op 12 september 2004 deed ds G.M. Rosbergen intrede als hervormd predikant van de SOW Gemeente "de Eshof".

Protestantse Gemeente 'de Eshof'
In navolging van het landelijk fusiebesluit heeft de Kerkenraad in 2004 besloten dat de federatie tussen de Hervormde Deelgemeente en de Gereformeerde Kerk omgezet zou moeten worden in een fusie. Na ruim zestien jaar federatie was dit een logische stap. Met het ondertekenen van de verenigingsakte op 4 maart 2005 bij notaris Dijkstra te Hoevelaken werd de fusie tussen de Gereformeerde Kerk in Hoevelaken en de Hervormde Deelgemeente "de Eshof" te Hoevelaken officieel een feit.

Vanaf dat moment is de gemeente verder gegaan als Protestantse Gemeente "de Eshof" te Hoevelaken.

Ds Rosbergen ging met emeritaat in augustus 2009. Begin 2009 heeft de kerkenraad besloten om met het vertrek van ds Rosbergen de predikantsformatie terug te brengen naar 1 fte.

Per 1 december 2009 werd mevrouw ds. M.van Giezen voor 33 1/3 % benoemd voor een periode van twee jaar met als bijzondere opdracht de gemeente te begeleiden naar één predikantsplaats.

Kerkgebouw
Het gebouw dateert van 1974/1975. Het is een ontwerp van architectenbureau Steen en Tuinhof (BNA) te Leeuwarden. Naast het gebruik als kerk is het gebouw goed bruikbaar voor allerlei andere activiteiten. Met name - vanwege de akoestiek van de kerkzaal - geldt dit voor de concertuitvoeringen. De Eshof is de kerk van de Protestantse Gemeente 'de Eshof' en is centraal gelegen in het dorp Hoevelaken.

 

Ramen
De drie fraai gebrandschilderde kerkramen zijn gemaakt door Floris van Tetterode jr. destijds Meester Glazenier te Voorthuizen. Zijn uitgangspunt was "in een moderne kerk moet glas ook modern worden toegepast".
De twee smalle ramen in de aandachtswand schuin boven het orgel (zuidkant) stellen het volgende voor:
Het linker raam: blauw, geel en ongekleurd glas, centraal: stralen.
Het rechter raam: identieke kleuren; abstract. Het geheel symboliseert "de kracht, het licht en het alles omvattende" wat de wereld nodig heeft.
Het raam aan de oostzijde bevat gele vissen in blauw water en zwarte waterplanten. De bovenhelft is naturel, met wat blauwe kleur. Het raam stelt de wonderbaarlijke visvangst voor.

Het raam aan de noordkant bevat de kleuren blauw, paars, groen en zwart. Man en vrouw figuur binnen een abstracte voorstelling. Het symboliseert het ontluikende leven.

Orgel
Het orgel is oorspronkelijk in 1987 als huisorgel voor de heer Fabritius te Eindhoven gebouwd door de orgelmakerij Gebr.van Vulpen te Utrecht. Het orgel heeft 13 registers, waaronder twee fraaie tongwerken, verdeeld over 2 klavieren en pedaal. Het instrument bevat een variatie aan klankkleuren en leent zich in het bijzonder voor de vertolking van barokmuziek (J.S.Bach c.s.).
In 1997 is het orgel onder advies van Jan Jongepier in de Eshof geplaatst, waar het zowel voor de begeleiding van de gemeentezang als voor de ondersteuning van de Eshof cantorij wordt gebruikt.

Twee kunstwerken van de schilder Cees Otte
Man / vrouwfiguur in de deurpost.
Toelichting
Licht dat ons aanstoot in de morgen. Scheppingsdag: "Er zij licht" Zonder licht is er geen leven mogelijk. Het begin van de dag.
Kerst: staldeur staat open.
Pasen: een bloedbesmeurde ingang/uitgang
We moeten erdoor om Pinksteren te kunnen vieren.
In en met liefde, samen vieren om de tafel, die bedekt is met de doeken van kerst en goede vrijdag.
Pasen: de doeken van het kind in de kribbe en de lijkwade die overbleef in het graf.
xxxxxxxxxx 10 geboden; 10 zoenen van God.

Christus aan het kruis (en profiel).

Toelichting:
Voorbijgaande gekruisigde Jezus, daarom van opzij.
Niet blijven stilstaan bij het lijden, zoals de RK kerk, waar de crusifix altijd frontaal aanwezig is.
Het schilderij is een moment, een onderdeel van de kerst, pasen, pinksteren reis, een gebeuren in het voorbijgaan.

Gedachtenishoek
In het najaar van 2009 is de gedachtenishoek in gebruik genomen. Deze is gesitueerd tussen de pilaren achter in de kerkzaal. Een ronde voorzetwand in bronskleur geeft deze hoek beslotenheid. De inrichting bestaat uit een massief houten tafel in druppelvorm (symbool van water) en een bankje. Op de tafel staat een schaal van keramiek om stenen in te leggen als tastbare herinnering aan de overledenen. Op de tafel ligt een namenboek als blijvend document van herinnering. Naast de tafel staat een hoge kandelaar eveneens van keramiek. Op de eerstvolgende zondag na overlijden zal de kaars branden om kenbaar te maken dat een gemeentelid is overleden. De gedachtenishoek is ontworpen door de leden van de Liturgische Schikgroep, hierbij geadviseerd door Ars Pro Deo, de CNV kunstenaarsbond voor beeldend kunstenaars, die ook de uivoering heeft verzorgd.